ยามค่ำลงปิดไฟ
ทนข่มใจเพื่อสิปิดตา
นาฬิกาตีหนึ่งกว่า
ฟ้องว่าคืนนี้มีคนสับสน
ภายใต้ผ้าห่มนี้
เคยอุ่นอีหลีเมื่อมีบางคน
คึดแล้วน้ำตาหล่น
เมื่อฮักโดนทิ้งไปมีใหม่
หยิบมือถือ เปิดหน้าจอ
เจ็บแท้หนอหัวใจอ่อนแอ
ยินยอมรับความพ่ายแพ้
ว่าฮักแท้เฮ็ดได้ส่ำนี้
คึดฮอดปานใด
ที่อ้ายเฮ็ดได้ก็เพียงส่องเฟซ
เลื่อนฟีดหน้าคนพิเศษ
ที่ตอนนี้เป็นแค่แฟนเก่า รอยยิ้มบางๆ
แม้ช่วยให้อ้ายประทังความเหงา
แต่รูปเจ้ายืนข้างเขา ก็ทำให้ร้าวหัวใจคือกัน
คอยห้ามใจเสมอ
ย่านอ้ายเบลอเผลอไปกดไลค์
บ่ต้องการจะกวนใจ
เมื่อฮู้เจ้าไปได้ดีกับเขา
ขอแค่เพียงหนึ่งโพสต์
สเตตัสว่าโสดคือเก่า
ปาดน้ำตาเศร้าๆ
พิมพ์เบาๆ ขอให้โชคดี
หยิบมือถือ เปิดหน้าจอ
เจ็บแท้หนอหัวใจอ่อนแอ
ยินยอมรับความพ่ายแพ้
ว่าฮักแท้เฮ็ดได้ส่ำนี้
คึดฮอดปานใด
ที่อ้ายเฮ็ดได้ก็เพียงส่องเฟซ
เลื่อนฟีดหน้าคนพิเศษ
ที่ตอนนี้เป็นแค่แฟนเก่า รอยยิ้มบางๆ
แม้ช่วยให้อ้ายประทังความเหงา
แต่รูปเจ้ายืนข้างเขา ก็ทำให้ร้าวหัวใจคือกัน
คึดฮอดปานใด
ที่อ้ายเฮ็ดได้ก็เพียงส่องเฟซ
เลื่อนฟีดหน้าคนพิเศษ
ที่ตอนนี้เป็นแค่แฟนเก่า รอยยิ้มบางๆ
แม้ช่วยให้อ้ายประทังความเหงา
แต่รูปเจ้ายืนข้างเขา ก็ทำให้ร้าว
คึดฮอดปานใด
ที่อ้ายเฮ็ดได้ก็เพียงส่องเฟซ
เลื่อนฟีดหน้าคนพิเศษ
ที่ตอนนี้เป็นแค่แฟนเก่า รอยยิ้มบางๆ
แม้ช่วยให้อ้ายประทังความเหงา
แต่รูปเจ้ายืนข้างเขา ก็ทำให้ร้าวหัวใจคือกัน